SIRÇA FANUS - SYLVIA PLATH

"Gri kadife koltuğa yaslanıp gözlerimi kapadım. Sırça fanusun havası çevremi sarmıştı, kımıldayamıyordum."

Kendisini şiirlerinden tanıdığımız Sylvia Plath'in tek romanı olan Sırça Fanus, oldukça depresif ve karamsar havaya sahip bir kitap ancak bunu okurken fark edemiyorsunuz. Okurken her şey normal ve olağan geliyor. Eshter'in intihar denemeleri mesela. Sonrasında düşününce çok acı gelen bir sürü olay okurken sanki olması gerektiği gibi gerçekleşiyor hissini veriyor.    

    Herkesin kendine ait bir "sırça fanus"u var; kimisi bu fanusun dışında, kimisi içinde sıkışmış, kimisi ise içinde ve mutlu. Eshter bu fanusun içinde kapana kısılmış hissedenlerden. Bulunduğu hayata ait hissetmeyen, toplumun "dışında" kalan bir karakter ve kitap boyunca Eshter'in kendi sırça fanusundan nasıl sıyrıldığını okuyoruz. Sylvia Plath ise bu durumu oldukça yalın ve sade yansıtmış. 

    Kitaptaki çoğu olay Plath'in hayatıyla benzerlikler taşıyor. Sırça Fanus sadece bir roman değil ve arkasında yatan gerçeklik payı oldukça etki bırakıyor. İçinde susmak istemeyen bir ses olduğu için yazan Plath'in bu kitabını bitirdiğinizde, Eshter'le yani aslında Plath'le içten bir bağ kurmuş olacağınıza eminim. Şimdiden iyi okumalar :)

"Bütün o ateş ve korkudan arınmıştım. Şaşılacak kadar sakindim. Sırça fanus başımdan bir metre kadar yukarıda asılı duruyordu. Artık hava alabiliyordum."

Sylvia Plath'in hayat hikayesini okumak ve şiirlerine göz atmak isterseniz bu sayfaya göz atabilirsiniz:

https://www.biography.com/writer/sylvia-plath

Plath, Sylvia. Sırça Fanus. İstanbul: Kırmızı Kedi Yayınları, 2019.