vusi's library

"...çünkü ancak daha ciddi bir felsefe, geçmişi aramanın her zaman, gelecek için endişelenmeninse çoğu zaman işe yaramaz olmasını sağlayabilir; o halde mutluluğumuzun sahnesi, mevcut andır. Bununla birlikte bu mevcut an, her an geçmişe dönüşür ve o zaman da hiç olmamış gibi önemsizleşir. Peki ama mutluluğumuzun yeri neresidir?" Çok eski tarihlerden günümüze gelmiş, içindeki bilgilerle hala günümüze ışık tutabilen kitaplar bana her zaman oldukça etkileyici gelmiştir. Bu kitap da 1800'lerin başında yayımlanan ve yarattığı felsefik ortamla mutluluk hakkında düşünceleri sorgulatmaya başlayan kısa ama dolu dolu bir kitap.  Mutluluk denince akla gelen iki felsefe akımından bahsedeceğim önce: Stoacılık ve Makyavelizm. Stoacılıara göre insanın temel amacı mutluluktur. Bu durum ise ancak doğaya uygun yaşanırsa mümkün olabilir. Stocalıar, tıpkı Epikür gibi mutluluğun insanın kendisine bağlı olduğuna inanırlar. Mutluluk dış koşullara bağlı olmamalıdır ilkesiyle, mutluluğu kendi içle

"Hayat dediğin uzun bir yol. Ve bu yolda seninle beraber yürüyen insanlar var, yolda kaldığın zaman sana yardım edebilmek için. Yolda rastladıkların var, yanındakilerin kıymetini daha iyi anlayabilmen için. Yoluna taş koyanlar var, yürüdüğün yolu zehir etmek için. Bir de seni yarı yolda bırakanlar var, kendi başının çaresine bakabilmeyi öğrenebilmen için. Herkesin kendi doğrusu var ve herkes kendine göre haklı bu hayatta. Bu yüzden sonuca varmıyor hiçbir tartışma." Aşırı zevk alarak okuyacağınızı düşündüğüm bir kitapla karşınızdayım. Leyla ile Mecnun bu sefer bir roman ile birlikte dahil oluyor hayatlarımıza.  Leyla ile Mecnun dizisinden sonra kitabını okumak ne kadar mantıklı bilemeyip başlamıştım bu kitaba. Gerçek şu ki, bu kitabı var eden şey dizisi ile benimsemiş olduğumuz karakterler. O geminin bir gün geleceğine inanan İsmail Abi, kitapta da aynı samimiyetiyle karşımıza çıkıyor. Yavuz, "Ben öyle biri miyim?" demeye devam ediyor, Mecnun bitmez tükenmez aşkının

"Yalnız başınıza kalıp yaşam hakkında düşünceye daldığınızda, her zaman hüzün duyduğunuz doğrudur. Bütün o heyecan ve coşku birdenbire sizi bırakıp kaybolur ve sanki o sessizlikte biri adınıza seslenir, siz de adınızı ilk kez duyarsınız."      Eskiden baştan sona bir olayın peşinden gidip bir sonuca bağlanmayan kitapları okumakta zorlanırdım. Beni kitaba bağlayacak olaylar bütünü beklerdim okuyacağım kitaptan. Sonra anladım ki kitaba bağlayan daha güçlü şeyler var: düşünceler, o "an"da yaşananlar, bazı şeyleri sorgulamamı sağlayan cümleler.       Koyda  da "yol güzel, varmak değil" düşüncesini benimsemiş, artık okumaktan çok daha fazla keyif aldığım kitaplardan. Yeni Zelanda'nın bir sahilinde bir ailenin bir gününü, her aile bireyinin gözünden psikolojik iç dünyaları ile birlikte bizlere anlatıyor Mansfield. Tamamen dingin, huzurlu ve "an"da olan bu öykü, bir çırpıda okumak ve hoş zaman geçirebilmek için ideal.      Virginia Woolf'un &quo

 "Sadece en yükseğe çıkanlar en uzağı görebilir."     Alışageldiğimiz, sahilde insanların attığı ekmek lokmalarını bekleyen, sahil kenarından ayrılamayan, kanatları sayesinde özgürlüğün sınırlarını zorlayabileceklerinden habersiz olan martıların aksine; özgür olabileceğinin farkında olan ve diğer martılar gibi olmamak, onların yanında kalamamak pahasına kendi inandığı gerçeklerin peşinde koşan Martı Jonathan Livingston'un hikayesi bu kitap. Yani, herkes gibi olmadıkları için toplum tarafından "garip" görülenlerin, dışlananların hikayesi.  Martı Jonathan, ona atfedilen kalıplara sığmayı reddeden, sınırlarını zorlayarak arzularının ve inandıklarının peşinden giden bir martı. Kitap boyunca Jonathan'ın kendini buluşunun, birey oluşunun hikayesini okuyoruz. Daha yükseğe uçabileceğine inanan, pes etmeyen, gerçek özgürlüğün, yani aslında gerçekten yaşamanın peşinden koşan Jonathan'ın hikayesini okurken kendi içinizdeki Jonathan'ı fark etmeye başlayacaksınız